Uszkodzenia łąkotki leczenie Gdańsk
Łąkotki (łac. menisci) są to dwie elastyczne struktury w kształcie półksiężyca, umiejscowione w kolanie. Łąkotka przyśrodkowa oraz łąkotka boczna znajdują się pomiędzy powierzchniami stawowymi kości piszczelowej, a udowej. Pełnią funkcje przenoszenia obciążeń w stawie, umożliwiają absorpcję wstrząsów i zabezpieczają chrząstkę stawową przed ścieraniem. Do ich uszkodzenia może dojść w trakcie uprawiania aktywności fizycznej, a także naturalnie (np.u osób starszych, których łąkotki mają słabszą strukturę). Uszkodzenia łąkotki można podzielić na podłużne, horyzontalne (rozwarstwienie) oraz degeneracyjne w zmianach zwyrodnieniowych.
Problemu nie wolno lekceważyć, ponieważ oderwana łąkotka, przemieszczając się w stawie kolanowym, wgniata się w chrząstkę stawową i nieodwracalnie ją niszczy. Doprowadza to do niewydolności stawu kolanowego i upośledza funkcje mięśni.
Przyczyny powstania uszkodzeń
Do uszkodzenia łąkotek może doprowadzić silny uraz stawu kolanowego, kiedy dochodzi do niekontrolowanego skrętu zewnętrznego podudzia (np. podczas gry w piłkę nożną czy w trakcie jazdy na nartach), ale też w przypadku przeciążenia stawu wymuszonymi pozycjami lub nadmierną aktywnością fizyczną. Problem może się pojawić także podczas wykonywania codziennych, zwykłych czynności np. kucania, czy spaceru.
Przyczyną zachorowania, głównie w przypadku osób starszych mogą być zmiany zwyrodnieniowe, torbiele umiejscowione w stawie kolanowym oraz zaburzenia struktury łąkotek.
Jak rozpoznać uszkodzenie łąkotek
Uszkodzenie łąkotki objawia się silnym i nagłym bólem w kolanie, który nasila się podczas klękania i chodzenia. Ból zlokalizowany jest na wysokości szpary stawowej, po stronie przyśrodkowej lub bocznej kolana. Pacjent z uszkodzoną łąkotką może odczuwać blokowanie i sztywnienie kolana, ograniczony ruch podczas zgięcia i prostowania kończyny, a także może słyszeć tzw. trzask w stawie. Do objawów uszkodzenia łąkotki można zaliczyć również zmianę obrysu stawu kolanowego i obrzęk spowodowany nadmierną ilością gromadzącego się płynu, a samo kolano może wydawać się cieplejsze.
Diagnoza
Powyższe schorzenie diagnozowane jest przez lekarza ortopedę podczas wizyty konsultacyjnej i jest dość łatwe do rozpoznania. Wizyta obejmuje wywiad z pacjentem dotyczący okoliczności powstania urazu i badanie fizykalne chorego stawu. W celu pełnego zobrazowania choroby lekarz może zlecić pacjentowi wykonanie badania ultrasonograficznego oraz rezonansu magnetycznego.
Metody leczenia uszkodzeń stawu kolanowego
Po rozpoznaniu uszkodzenia łąkotki, ortopeda decyduje o metodzie leczenia pacjenta. W przypadku kiedy choroba nie jest zaawansowana, a uszkodzenia są stabilne, najczęściej leczenie rozpoczyna się od metod zachowawczych. Techniki te obejmują m.in. odpoczynek, odciążenie chorego stawu, rehabilitację, oraz farmakoterapię.
W sytuacjach kiedy leczenie zachowawcze nie przynosi pożądanych rezultatów, lekarz może zaproponować zabieg chirurgiczny, a najczęściej artroskopię kolana.
Dowiedz się więcej o zabiegu artroskopowym stawu kolanowego w Gdańsku w szpitalu 1DayClinic
Podczas operacji specjalista wykonuje niewielkie nacięcia skóry (około 5mm), przez które wprowadza kamerę oraz potrzebne narzędzia. W trakcie artroskopii lekarz ocenia wielkość oraz miejsce uszkodzenia łąkotki, a następnie podejmuje decyzję dotyczącą dalszego leczenia. Leczenie uszkodzonej łąkotki tą metodą może obejmować usunięcie uszkodzonego fragmentu łąkotki, przeszczep łąkotki (przeszczep ścięgien, macierzy kolagenowych, polimerów syntetycznych), jak również naprawę łąkotki przy zastosowaniu szycia jej uszkodzonego fragmentu oraz umieszczenie szwów na torebce stawowej. Operacja trwa około 60 minut i przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.
Rehabilitacja po artroskopii kolana
Po operacji łąkotek, kolano należy unieruchomić na około 4-6 tygodni, a pacjent powinien natychmiastowo rozpocząć rehabilitację i fizjoterapię. Wśród zabiegów działających przeciwbólowo i przeciwobrzękowo zaleca się m.in. leczenie ciekłym azotem, czyli krioterapię. W celach regeneracyjnych i przyspieszających gojenie się danej okolicy stosuje się magnetoterapię, czyli leczenie polem magnetycznym, a także laseroterapię. Lepszą stabilizację kolana oraz zmniejszenie ryzyka kontuzji może zapewnić kinezjotaping, polegający na oklejeniu stawu kolanowego specjalnymi plastrami.
