Torbiel zatoki włosowej operacja Gdańsk
Torbiel zatoki włosowej (z łac. cystis pilonidalis), zwana także torbielą pilonidalną lub zatoką pilonidalną jest przewlekłym zapaleniem tkanki podskórnej, które może przekształcić się w ostry, ropiejący stan zapalny. Najczęściej rozwija się na wysokości kości ogonowej i krzyżowej, w skórze i tkance podskórnej pomiędzy pośladkami. Może też pojawić się na policzkach i na karku, pod linią włosów.
Schorzenie to najczęściej dotyczy młodych mężczyzn pomiędzy 15 a 25 rokiem życia i częściej pojawia się u brunetów niż blondynów. Statystki dowodzą, że kobiety chorują na torbiel zatokową czterokrotnie rzadziej niż mężczyźni.
Jakie są przyczyny powstania torbieli pilonidalnej
Zakażenie mieszków włosowych często wywołują bakterie znajdujące się w skórze. Kiedy bakterie przenikają do mieszka włosowego (np. w przypadku braku higieny osobistej) szybko ulegają rozmnożeniu, wywołując tym samym stan zapalny.
Do czynników wpływających na tworzenie się zatoki włosowej można zaliczyć otyłość, siedzący tryb życia, nadmierną potliwość, a także nieodpowiednią higienę osobistą. Również osoby, które przez długi okres czasu pozostają unieruchomione są bardziej narażone na tę dolegliwość. Wśród pacjentów zgłaszających się do specjalisty z dolegliwościami torbieli zatoki włosowej często są osoby zmagające się z cukrzycą oraz problemem obniżonej odporności. Prawdopodobieństwo zachorowania zwiększa także wirus HIV. Rozwojowi stanu zapalnego sprzyjają również powtarzające się mikrourazy okolicy krzyżowo-guzicznej, zakładanie zbyt ciasnej bielizny, jak również budowa anatomiczna. Niektórzy badacze uważają też, że zatoka pilonidalna jest zmianą wrodzoną, która początkowo utajniona, ujawnia się w wieku dojrzewania.
Objawy torbieli zatoki włosowej
Najłatwiej rozpoznawalnym objawem choroby jest bolesny guzek powstały w okolicy krzyżowo-guzicznej, a skóra wokół niego jest zaczerwieniona lub obrzęknięta. Z powstałego guza zapalnego może wyciekać ropa, treść surowicza, bądź śluz ropny. Pojawiają się tzw. dołki, będące zagłębieniami torbieli, z których wystają grube kępki włosów (stąd nazwa – torbiel zatoki włosowej). Dołki mogą pojawić się w postaci mnogiej lub pojedynczej. Jeżeli torbiel jest dużego rozmiaru, bądź powstałych zmian jest kilka, może dojść do ostrego zapalenia organizmu, któremu wielokrotnie towarzyszy gorączka, dreszcze i uczucie osłabienia.
Zatoka pilonidalna – metody leczenia
Osoby, u których pojawiły się objawy choroby powinny udać się do chirurga, który po przeprowadzeniu odpowiednich badań będzie mógł postawić diagnozę.
Leczenie torbieli zatoki włosowej może się opierać na metodach zachowawczych oraz metodach operacyjnych.
Metody zachowawcze dają bardzo dobre efekty, o ile są wdrożone w odpowiednio wczesnym stadium choroby. W sklepie internetowym Eter-Med można kupić zabiegi pomocne w leczeniu zatoki torbieli włosowej jak np. krioterapię, czyli aplikację ciekłym azotem, która usuwa zawartość torbieli.
Leczenie operacyjne jest najczęściej polecaną metodą likwidacji torbieli włosowej, która przynosi bardzo dobre efekty.
Przed zabiegiem warto udać się na konsultację kwalifikującą do operacji, podczas której lekarz zapozna pacjenta z możliwościami zabiegu, jego zaletami, wadami, a także udzieli porady dotyczącej przygotowania się do zabiegu.
Operacja zatoki włosowej może być wykonana w szpitalu 1DayClinic w Gdańsku.
Dowiedz się więcej o operacji zatoki włosowatej w Gdańsku w szpitalu 1DayClinic
Chirurg może przeprowadzić zabieg kilkoma metodami, m.in. poprzez nacięcie oraz drenaż zatoki (oczyszczenie, płukanie), wycięcie zatoki połączone z marsupulizacją (otwarcie i zrobienie kanału, wyłyżeczkowanie martwych tkanek, a następnie zszycie brzegów rany), jak również poprzez rozległe wycięcie zatoki z plastyką miejscową. Ta ostatnia metoda polega na usunięciu torbieli wraz z jej kanałami oraz około 0,5 cm marginesem zdrowej tkanki. Ubytek, który powstaje w trakcie zabiegu, uzupełniany jest różnymi sposobami, m.in. przesuniętymi płatami skóry. Ta radykalna zmiana, choć jest najbardziej inwazyjna, daje bardzo dobre efekty i minimalizuje nawroty.
Decyzję dotyczącą techniki wykonywanego zabiegu najczęściej podejmuje lekarz ze specjalizacją chirurgiczną. Również metoda znieczulenia ustalana jest indywidualnie na podstawie konsultacji z anestezjologiem. Zabieg może być przeprowadzony w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym.
Po operacji pacjent powinien ograniczyć aktywność fizyczną, a także odpoczywać. Do czasu wygojenia się rany nie powinno się brać kąpieli w wannie, natomiast po powrocie do zdrowia, należy zwrócić większą uwagę na higienę osobistą, a także zakładanie luźniejszej bielizny.
