Rak gruczołu krokowego – leczenie i operacja Gdańsk
Gruczoł krokowy należący do męskiego układu płciowego, umiejscowiony jest w bezpośrednim sąsiedztwie pęcherza moczowego, otaczając bliższy odcinek cewki moczowej. Wśród chorób jakie się pojawiają w jego obrębie można wyróżnić: ostre i przewlekłe zapalenie, rozrost, jak również nowotwory złośliwe gruczołu krokowego.
Nowotwór złośliwy, nazywany także rakiem prostaty lub rakiem stercza, powstaje na skutek niekontrolowanego rozrostu komórek rakowych, wywodzących się z tkanek gruczołu krokowego. Charakterystyczną cechą choroby jest jej hormonozależność, co oznacza, że do jej powstania i rozwoju niezbędna jest obecność testosteronu (męskiego hormonu produkowanego w 95 procentach w jądrach).
Rak prostaty znajduje się na drugim miejscu pod względem zachorowalności na nowotwory złośliwe u mężczyzn, zaraz po raku płuc. Każdego roku lekarze rozpoznają kilka tysięcy zachorowań na nowotwór stercza. Choroba rozwija się bardzo powoli i mężczyzna może wyczuć schorzenie nawet po 10 latach. Wczesne wykrycie choroby zwiększa szanse na wyleczenie, dlatego warto pamiętać o systematycznych wizytach kontrolnych u urologa.
Przyczyny nowotworu i czynniki ryzyka
Przyczyny choroby prostaty nie są w pełni znane, specjaliści jednak twierdzą, że do powstania nowotworu przyczyniają się zaburzenia hormonalne (zbyt duża ilość męskich hormonów – androgenów powoduje nadmierny rozrost tkanki gruczołowej). Wśród przyczyn mających wpływ na zachorowalność podaje się również dietę bogatą w zwierzęce kwasy tłuszczowe, nawracające stany zapalne gruczołu krokowego , czy jego mikrourazy.
Lekarze określają także czynniki ryzyka zachorowania na nowotwór stercza, wśród których wyróżnia się wiek mężczyzny oraz podłoże genetyczne. Choroba najczęściej dotyka mężczyzn po 60 roku życia, choć zdarzają się zachorowania również przed 50 rokiem życia, dlatego tak ważne jest systematyczne wykonywanie badań profilaktycznych. Również większe ryzyko zachorowania na tę chorobę dotyczy osób, u których w rodzinie już się pojawił rak prostaty (u krewnych pierwszego stopnia np. ojca, czy brata).
Objawy
W początkowej fazie rozwoju choroby mężczyzna może nie odczuwać żadnych objawów lub niewielkie, które mogą być kojarzone z łagodnym rozrostem prostaty . Warto jednak zwrócić szczególną uwagę i udać się do specjalisty w przypadku kiedy np. pojawia się potrzeba częstszego oddawania moczu (również w nocy), trudności w rozpoczęciu oddawaniu moczu, uczucie pełnego pęcherza po opróżnieniu, oddawanie moczu wąskim lub przerywanym strumieniem. Do niepokojących objawów należy także obecność krwi w moczu, ból i pieczenie podczas oddawania moczu, czy obecność krwi w nasieniu. Również mężczyźni zmagający się z dolegliwościami takimi jak: zaburzenia wzwodu, nietrzymanie moczu oraz bóle krocza i odbytu, powinni udać się na konsultację lekarską.
W przypadku zaawansowanego nowotworu gruczołu krokowego, mogą pojawić się przerzuty na inne narządy. W takim przypadku do objawów raka można także zaliczyć porażenia kończyn, bóle kości, powiększenie węzłów chłonnych (najczęściej w miednicy), zaburzenia krzepnięcia krwi, a nawet choroby takie jak wodonercze lub niewydolność nerek.
Rozpoznanie
Podstawowym elementem wizyty, podczas której lekarz może wykluczyć lub potwierdzić raka prostaty jest wywiad lekarski oraz podstawowe badanie proktologiczne (per rectum), polegające na dotyku palcem przez ścianę odbytnicy gruczołu krokowego. Specjalista poprzez dotyk ocenia gruczoł pod względem nierówności, struktury, czy wielkości. Bardzo ważne jest również wykonanie specjalistycznych badań diagnostycznych, począwszy od PSA, czyli oceny stężenia swoistego antygenu sterczowego, poprzez ultrasonografię przezodbytniczą, podczas której pobiera się wycinek gruczołu do oceny mikroskopowej (za pomocą biopsji przezodbytniczej). Biopsja pozwala nie tylko wykryć nowotwór, ale też określić jego rozległość i stopień złośliwości. W celu ustalenia prawidłowej diagnozy przydatna jest także tomografia komputerowa miednicy i jamy brzusznej.
Metody leczenia raka stercza
Wśród najczęściej stosowanych metod leczenia powyższej choroby są: operacja chirurgiczna (mająca na celu wycięcie gruczołu), radioterapia, a także tzw. leczenie systemowe, czyli chemioterapia i hormonoterapia. O sposobie leczenia decyduje lekarz, kierując się indywidualnymi cechami pacjenta (wiek, spodziewany okres przeżycia), stopniem zaawansowania nowotworu oraz oceną ryzyka (na podstawie stężenia PSA).
W przypadku chorych, u których nowotwór został wykryty wcześnie, a spodziewany czas ich naturalnego przeżycia wynosi minimum 10 lat, stosuje się operację chirurgiczną, polegającą na całkowitym wycięciu gruczołu wraz z okolicznymi węzłami chłonnymi . Zabieg chirurgiczny przeprowadzany przez chirurga onkologa najczęściej wykonywany jest w znieczuleniu podpajęczynówkowym.
Alternatywą do leczenia operacyjnego jest radioterapia, mająca na celu niszczenie raka poprzez napromienianie stercza z pól zewnętrznych lub poprzez wprowadzenie do prostaty implantów radioaktywnych.
U mężczyzn z zaawansowaną postacią choroby, u których pojawiły się przerzuty na inne narządy lekarz może zaproponować leczenie hormonalne, polegające na hamowaniu wytwarzania testosteronu przez jądra. W celu eliminacji wytwarzania testosteronu przeprowadza się również zabieg obustronnego usunięcia jąder.
Dowiedz się więcej o zabiegu amputacji jądra w szpitalu 1DayClinic w Gdańsku
Wśród metod leczenia raka prostaty znajduje się także chemioterapia, czyli dożylne lub doustne podawanie pacjentowi leków przeciwnowotworowych. Chemioterapia stosowana jest w zaawansowanym stadium choroby, kiedy leczenie hormonalne nie przyniosło oczekiwanych efektów.
